Det handlar om å gripe sjansen før det er for seint. Monica fekk diagnosen multippel sklerose for snart ti år sidan.
– Eg både grur og eg gler meg, seier Monica Brandal Dimmen då ho og ektemannen Tor tek imot lokalavisa nokre dagar før avreise til Moskva.
Forverra seg
Monica Brandal Dimmen vil ikkje la noko vere uprøvd. I april i fjor viste MR-undersøkinga at sjukdomen hadde forverra seg.
«Uflaks», sa legane då ho fekk diagnosen på sjukehuset i Molde i 2009. MS er ein kronisk sjukdom som går til åtak på sentralnervesystemet.
– I fjor måtte eg til med sterkare medisin. Etter undersøkinga i fjor vår sende eg søknad til sjukehuset i Moskva, som har drive med stamcellebehandling i mange år. Eg fekk svar etter kort tid, og svaret var at eg var sikra plass i 2018, fortel ho.
Ho fekk også oppfylt ønsket om å få kome til Moskva i januar/februar. Håpet er at behandlinga der kan bremse sjukdomen.
For å gjere seg klar til behandlinga, måtte Monica slutta med medisinane i fjor haust.
– Det har faktisk gått greitt, eg merkar ikkje den store skilnaden, fortel ho.
Dei siste månadene har ho brukt til å kvile og lade opp til Moskva-opphaldet.
Tøff behandling
Laurdag 20. januar reiser ekteparet via Amsterdam til Moskva. I den russiske hovudstaden ventar tøffe dagar.
– Kvifor eg både grur og gler meg? Jau, eg veit at behandlinga vert tøff, seier 46-åringen.
Samstundes har ho håp om at behandlinga skal bremse sjukdomen og gjere kvardagen hennar betre.
Dei første tre dagane i Moskva går med til forundersøkingar, då skal legane sjekke om kroppen til Monica er sterk nok til å få behandling.
Er svaret ja, skal ho gå på kortisonkur i to dagar. Så skal det takast ut stamceller som skal reinast og frysast ned.
– Då må eg gå på cellegift i fire dagar for å svekkje immunforsvaret. Så får eg ein pause nokre dagar, før stamcellene skal førast tilbake 6. februar, fortel Monica.
Til slutt er det isolasjon i nesten to veker, før heimreise 20. februar.
46-åringen har detaljert skrive ned behandlinga i kalenderen sin.
Kollega
Det er ikkje berre ektemannen Tor som skal vere med til Moskva. Monica skal reise saman med ein kollega frå Sparebanken Møre, som har den same diagnosen. Også ho, som bur i Haram, håper å få stamcellebehandling. Monica meiner det er trygt å tenkje på at dei skal vere to som kjenner kvarandre.
– Men vi har snakka om det, tenk om berre ein av oss får behandlinga og den andre må reise heim! Det kan sjølvsagt skje, men vi pakkar til at vi skal vere vekke ein månad.
Men har du tenkt tanken på kva som skjer viss du ikkje er sterk nok til å få behandlinga?
– Nei, det orkar eg ikkje tenkje på, for det er ikkje noko alternativ Eg satsar på at eg slepp gjennom, seier Monica.
Ektemann Tor supplerer:
– I så fall kan du kome tilbake og prøve på nytt etter nokre månader.
Han reiser heim etter ei veke i Moskva, og så skal han reise tilbake og hente kona når ho er ferdig med behandlinga.
– Då treng ho nok litt støtte, seier han.
Pengeinnsamling
Medisinen ho har gått på kostar 250.000 kroner i året, og vert betalt av det offentlege. Behandlinga på det russiske sjukehuset kostar 500.000 kroner, men gir ikkje rett til økonomisk støtte frå det norske helsevesenet. Venar starta difor ei pengeinnsamling i fjor haust. Monica er overvelda over responsen.
– Til no har det kome inn over 300.000 kroner. Folk har gitt alt frå 25 kroner til ti tusen, fortel Dimmen.
Pengane kjem frå både kjende og ukjende i nærområdet.
– Eg set stor pris på det! Folk ønskjer meg lukke til og seier at dei tenkjer på meg, det er skikkeleg rørande. Historia mi har tydelegvis rørt mange, men eg rekk diverre ikkje å ringe og takke alle, seier Dimmen.
Slik stamcellebehandling vert ikkje gitt her i landet, men Monica meiner ho har merka at legane her den siste tida har vorte meir positive til behandlinga i Moskva.
– Det er andre land som også driv med dette, men eg skjønar det slik at behandlinga i Russland er meir konsentrert enn i andre land, seier Tor.
Også han er overvelda over alle som har gitt pengar til behandlinga.
Skal blogge
– Det vert ei tøff behandling, kroppen skal igjennom mykje, seier Monica.
Frå huset i Hofsetsvingane har ekteparet og dei to tenåringssønene flott utsikt mot Ulsteinvik sentrum og solnedgangen i havet.
I Moskva vert det lite høve til både frisk luft og å sjå den russiske hovudstaden. Monica reknar med å måtte bruke mesteparten av opphaldet innandørs på sjukehuset.
– Og når eg kjem heim, må eg passe meg for smitte. Eg las ein stad at eg då kjem til å ha immunforsvar som ein baby, fortel ho.
Pass og visum ligg klart. Ho har også laga ein eigen blogg, der ho skal dele bilde og tekst frå Moskva-opphaldet.
– Målet er å gje litt informasjon dagleg, frå den dagen eg reiser og undervegs i sjukehusopphaldet. Og så skal eg legge ut bilde, seier ho.
Bloggen heiter Monica til Moskva og har følgande nettadresse:
