I hope this message finds you all doing well! Eg ønskjer å dele ei personleg historie som har lagt nær hjartet mitt den tida eg har budd her i Ulsteinvik. Det er vanskeleg å forstå at det har gått nesten to år sidan eg kom til denne nydelege staden for første gong. Eg hugsar at eg starta med ein enkel e-post, «Hope this e-post finds you well!», og kjende då på ein varme i responsen som har definert opplevinga mi sidan den gongen.
Det som ein gong starta som ei leiting etter ein stad å kunne kalle heime, utvikla seg til noko verkeleg ekstraordinært.
Ulsteinvik har blitt meir enn berre ein stad der eg bur; det har blitt eit fellesskap som tok imot meg med opne armar. Vennskapa eg har fått med lokale folk her er ikkje mindre enn fantastisk. Støtta og venlegheita dykkar har betydd all verda for meg. Det har vore ei oppleving som det verkeleg er verd å merke seg
Jobbmessig har eg hatt privilegiet å arbeide som seniorkonsulent i Axbit AS, eit IT-selskap i Ålesund. Det er ikkje berre ein jobb; Denne rolla har ikkje berre vore ei kjelde til fagleg vekst, men den har også late meg vere ein del av eit fellesskap som set pris det kvar einskild har å bidra med.
Når dagane tikkar nærare 1. februar 2024, står eg overfor eit bittersøtt augneblikk. Kontrakten min, som eit kjært kapittel i ei bok, nærmar seg snart slutten, og denne overgangen får meg til å søke nye moglegheiter samstundes som eg syter for at eg held oppe statusen min som faglært, eit privilegium som eg set stor pris på.
Eg er djupt takknemleg for alt Noreg har gitt meg. Dette landet har gitt meir enn berre tak over hovudet og ei kjensle av tryggleik; det har gitt meg ein sjanse til å møte utrulege menneske, frå lokale forretningsmenn og myndigheitspersonar til politifolk og medarbeidarar. Frå postmannen sitt vennlege vink til ordførarens sin varme velkomst, har kvart møte vore prega av urokkeleg støtte. Kvar interaksjon har vore vennleg og støttande. No er eg ivrig etter å gi tilbake. Eg ønskjer å vere ei positiv kraft for denne nasjonen som har vore så imøtekommande. Det handlar ikkje berre om å oppfylle mine plikter som skattebetalar, men om å gi tilbake til eit fellesskap som har blitt ein integrert del av livet mitt.
I mi leiting etter å uttrykke takksemd, tok eg fatt på ein humanitær innsats. Med lokalsamfunnet sin velvilje samla vi inn og leverte nødvendig humanitær hjelp til ukrainske frontlinjesoldatar og sjukehus. Denne handlinga av medkjensle gjekk over grenser, og minte oss alle om den utrulege verknaden einskap kan ha.
Når eg gjer meg klar til å starte eit nytt kapittel, står engasjement mitt sterkt – å halde fram med å vere ei kjelde til lys, å gi tilbake og å verdsetje forbindelsane eg har fått i denne fantastiske byen.
Dei varmaste helsingar, Volodymyr Busygin